Παρασκευή 29 Μαρτίου 2013

Εμφάνιση φιλμ



Η μεγάλη επανάσταση στον χώρο της τεχνολογίας δεν άφησε απ’ έξω και τους τομείς που ασχολούνται με την εικόνα. Και για να είμαι πιο ακριβής , δεν μπορώ να σκεφτώ άλλο κλάδο που μεταλλάχτηκε τόσο πολύ σε το μικρό χρονικό διάστημα. Οι εξελίξεις καταιγιστικές – από ένα σημείο και μετά τρέχαμε για να τις προλάβουμε ,πριν μας προλάβουν αυτές. Στα μέσα της δεκαετίας του 90 τα πράγματα ήταν λίγο πιο ξεκάθαρα. Οι φωτογραφίες –όλες με φιλμ- το βίντεο αναλογικό VHS. Μονόδρομος οι  κάμερες της PANASONIC  σε εγγραφή s-vhs  μοντάζ σε Videonics και παράδοση στον πελάτη με τίτλους και μουσική .Στο κομμάτι της φωτογραφίας γάμου ήθελε μεγάλη προσοχή όχι μόνο μην χαθεί κάποιο φιλμ, όχι μόνο μην  βρεθείς στα « δακτυλίδια» στην 35η φωτογραφία και έχεις να μαζέψεις, αλλά και τι θα κάνει το «θηρίο». Εκατομμύρια παράμετροι μετρούν καθοριστικά στην ποιότητα ενός  εμφανιστηρίου φιλμ. Χημικά θερμοκρασίες, Καθαρισμός, ράουλα (ρακς), σκόνες κλπ. Φαντάσου τα μεγαλύτερα που έπαιρναν δέκα – δέκα τα φιλμ και δεν ήξερες τι θα βγει. Το 1998 αγοράσαμε ένα εμφανιστήριο και ένα χρόνο μετά είχαμε τρία. Υπήρχε έτσι ένα εμφανιστήριο που δούλευε μόνο για γάμους. Όχι ότι η ποιότητα των άλλων ήταν διαφορετική , αλλά λόγω χρόνου. Έμπαινε το πρώτο φιλμ και δεν ακολουθούσε άλλο πριν βγεί εντελώς κα δούμε ότι είναι εντάξει. Οι φωτογραφίες γάμου εκτυπώνονταν από το lab σε ματ κυρίως χαρτί. Όλα αυτά άλλαξαν απότομα . Ο σκοτεινός θάλαμος έγινε κουζινάκι και showroom.  Τα μηχανήματα εκτύπωσης πολύ καλύτερα , ενώ της εμφάνισης τα πετάξαμε. Μηχανήματα 15 εκατομμυρίων δραχμών δεν τα έπαιρνε ούτε ο γύφτος- δεν είχαν πολύ σίδηρο. Όσο για τις μηχανές , εδώ είναι που και στις φωτογραφικές αλλά και στις κάμερες βίντεο τα πράγματα άλλαξαν κατά πολύ . Οι ευαισθησία σε ISO των σημερινών είναι πολλαπλάσια των τότε- το αποτέλεσμα δεν έχει καμία σχέση. Ο γλυκός κόκκος του φιλμ μπορεί να έφυγε αλλά τον ξαναφτιάχνεις με την βοήθεια των προγραμμάτων επεξεργασίας μαζί με τόσα άλλα.


Δευτέρα 25 Μαρτίου 2013

Φωτογράφηση Γάμου στην Κωνσταντινούπολη.



Τα next day shootings που πραγματοποιούμε εκτός Ελλάδας έχουν σίγουρα περισσότερο ενδιαφέρον. Κάθε τι καινούριο μας φέρνει αντιμέτωπους με νέες προκλήσεις . Το σκηνικό αυτή την φορά ασυνήθιστο. Διαφορετικές θρησκείες και διαφορετικός τρόπος τέλεσης γάμου χωρίζουν φιλοξενούμενους και οικοδεσπότες .






























Το ραντεβού δόθηκε στην πλατεία Taxim στις 10 και μισή το πρωί. Είχαμε 8 ολόκληρες ώρες έως την δύση του ήλιου για να μεταφερθούμε στα πιο χαρακτηριστικά σημεία της πόλης. Ο καιρός δεν βοήθησε αλλά ούτε δυσκόλεψε την δουλειά μας. Σε ένα next day shooting  σε μια διαφορετικής κουλτούρας χώρα δεν σημαίνει ότι θα σου παρουσιαστούν δυσκολίες . Η περιέργεια και η συγκατάβαση  των ντόπιων σε μια Τουρκία που προσπαθεί να αλλάξει συγκρούεται πάνω σε αυτούς που τα «έμαθαν αλλιώς». Gourmet εστιατόρια από την μία και τσακωμοί στα 7 από τα10  taxi  που πήραμε είναι η επίγευση  στην ανάπτυξη που είδαμε αλλά δεν νιώσαμε.

Τρίτη 12 Μαρτίου 2013

Ο θάνατος σου πάει πολύ




Βρήκα πριν λίγο καιρό αυτή τη φωτογραφία, τραβηγμένη στην Ιατρική Σχολή Αθηνών το 1994 που ήμουν στη σχολή. Συνέπεσε με την απόφαση της Kodak να διακόψει την παραγωγή του Τ- ΜΑΧ 3200, του φιλμ που μεγαλώσαμε και πειραματιστήκαμε μαζί του. Όλοι όσοι πρόλαβαν την μυρωδιά του Fixer, φαντάζομαι ότι κάτι ένιωσαν. Σαν τον θάνατο μιας πρώην, που είχαμε από παλιά ξεπεράσει .Είχαμε πάρα πολλές καλές στιγμές , αλλά και πολλές συγκρούσεις. Εδώ πιστεύω ότι διαγράφονται κάποιες από τις πρώτες καθώς ο κόκκος και η τονικότητα του φιλμ, δίνουν την ατμόσφαιρα που επιθυμούσα. Με κάνει να ξεχνάω τα σκουπιδάκια  , τα στίγματα από το παραφλού σε φωτογραφίες γάμου και την υποεμφάνιση. Σήμερα τα πράγματα είναι εύκολα. Σηκώνεις την ΜΚΙΙΙ και πυροβολείς. Όμως τίποτε δεν συγκρίνεται με την ικανοποίηση που νιώθαμε βλέποντας τον κόπο μας να διαγράφεται  αργά πάνω στο χαρτί κάτω από την κόκκινη λάμπα.

Πέμπτη 7 Μαρτίου 2013

Location shooting




Σημασία δεν έχει που βγάζεις μια φωτογραφία γάμου αλλά το πώς. Πως στήνεις, φωτίζεις, πως καδράρεις. Όλα αυτά είναι που μετράνε στο τελικό αποτέλεσμα. Ξαφνικά γεμίσαμε παντού νύφες. Ζευγαράκια στον γιαλό –περισσότερα από τους λουόμενους. Λούνα Παρκ . Πάρκο Τρίτση. Εθνικός κήπος. Κάποτε ήταν το Παλατάκι στο Χαϊδάρι. Και αυτό  μόνο αμέσως μετά τον γάμο. Κοιτάω πίσω και βλέπω τι κάναμε. Ξεκινήσαμε κάτι και τελικά έγινε μόδα. Πλάκα έχει . Το ίδιο σκηνικό εκτός εκκλησίας. Κάποια πράγματα όμως δεν αλλάζουν . Το μέρος σου παρέχει απλά ένα φόντο. ‘Όλα τα άλλα πρέπει να τα στήσεις εσύ. Και να τα φωτίσεις. Ότι δηλαδή θα έκανες μέσα σε ένα studio. Αυτό δεν αποκλείει και άλλου είδους φωτογράφηση , αλλά πλέον τώρα και εδώ που φτάσαμε εάν πρόκειται για αποτέλεσμα  που μπορεί να συγκριθεί και να σταθεί κάπου απαιτούνται  studio flash και αρκετός τεχνικός εξοπλισμός. Το «κουβάλημα» ήταν , είναι και θα είναι πάντα αναγκαίο. Μαζί με όλα αυτά το χαμόγελο και η εκφραστικότητα του ζευγαριού είναι αυτή που θα εστιαστεί περισσότερο. Το περιβάλλον απλά συμπληρώνει το κάδρο.    
Σημασία δεν έχει που βγάζεις την φωτογραφία αλλά το πώς
                                           

Τετάρτη 6 Μαρτίου 2013

Wedding Cinema


Πάντα αντιμετώπιζα την δουλειά μου σαν παιχνίδι. Από παιχνίδι άρχισε και η ενασχόληση μου με την φωτογραφία μαζί με το  ποδήλατο. Ήταν οδυνηρό να βλέπω μεγαλώνοντας τους φίλους  μου να λιώνουν στο διάβασμα για να γίνουν(?) κάτι που δεν ήθελαν. Μετά από χρόνια η  ηλικία άλλαξε και τα παιχνίδια έγιναν απλά ακριβότερα. Το ίδιο αντικείμενο σε άλλη μορφή. Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που περιμένω να ξυπνήσω για να πάω στο γραφείο και να «δουλέψω». Έχω φτιάξει καφέ ταυτόχρονα με το άνοιγμα του υπολογιστή, όταν τα μαγαζιά είναι ακόμη κλειστά και έχω ησυχία. Η σκηνοθεσία – μια έννοια που είχε πέσει σε χειμερία νάρκη, λόγω της φωτογραφίας – θα με απασχολούσε περισσότερο τα τρία τελευταία χρόνια. Σαν ένα καινούργιο κόλπο μέσα στο ίδιο παιχνίδι. Και η ψηφιακή τεχνολογία απόλυτος βοηθός –καμία σχέση με παλιά. Να σου πω κάπου όχι ότι απογοητεύτηκα , αλλά ξενέρωσα. Θυμάμαι πως ξεκινήσαμε τα next day shootings. Νομίζω ότι αφιερώσαμε όλη μας την ενέργεια για να ανοίξουμε νέους δρόμους στην φωτογράφηση γάμου για εμάς και τα ζευγάρια . Όχι όμως και για αυτούς που μας αντέγραψαν ακόμη και τα λάθη. Ο Πάρις λέει  ότι ο Τσελεμεντές έγινε γνωστός επειδή έλεγε τις συνταγές του. Μπορεί αλλά οι masterchef  παίζουν μπάλα τώρα. Έτσι το παιχνίδι που παίζουμε τώρα στο γραφείο λέγεται wedding cinema. Είναι σαφώς πιο ενδιαφέρον από την φωτογραφία, πιο δύσκολο- άλλη πίστα- και αποκλείεται. να το τερματίσουμε ποτέ. Όσοι βιαστούν να πουν ότι «εμένα μου αρέσουν οι φωτογραφίες, το βίντεο το βαριέμαι» καλά θα κάνουν να ρίξουν μια ματιά πρώτα. Η φωτογραφία είναι το βασικό υλικό  της συνταγής , αλλά με κίνηση. Όλα όσα ονειρευόμασταν να κάνουμε παλιά και δεν μπορούσαμε λόγω κόστους , ήρθαν και μας βρήκαν από μόνα τους. Είμαι πεπεισμένος ότι το wedding cinema  είναι καλύτερο των φωτογραφιών. Έχει περισσότερα να πει ,έχει αίσθημα , κίνηση και ζωή. Αποτυπώνει την χαρά ,την διασκέδαση και το βασικό : δεν το βαριέσαι. Δεν πρόκειται να δεις 3 ώρες γάμο , αλλά σε πέντε λεπτά τα πήρες όλα. Δεν πρόκειται να αφήσω σε δεύτερη μοίρα το next day,αυτό άλλωστε μας έκανε γνωστούς και φέτος που οι γάμοι θα πάνε καλά και οι απαιτήσεις των ζευγαριών μεγαλώνουν ,ετοιμάζουμε πολλά και διαφορετικά πράγματα. 

Γάμος σε νησί













Η μεγαλύτερη πρόκληση . Πως μπορείς να δώσεις χαρά , να δείξεις τα αισθήματα εκείνης της μέρας. Η φωτογραφία είναι μια στιγμή. Ένα κλάσμα δευτερολέπτου. Μια εικόνα. Δεν υπάρχει αφήγηση ή τίτλος. Ο θεατής βγάζει τα συμπεράσματα του. Μια έκφραση ή ένα κλειστό μάτι αλλάζουν την εικόνα από το ένα άκρο στο άλλο. Μια σκηνή που πέρασε και έφυγε. Δεν υπάρχει το «πάμε ξανά», ότι βγήκε , βγήκε. Εδώ είναι η πρόκληση για τον φωτογράφο γάμου να αποδείξει τι μπορεί να κάνει .Όχι με λόγια αλλά με φωτογραφίες . Αυτές θα μιλήσουν στο ζευγάρι και θα αφηγηθούν την ιστορία. Έτσι όπως πέρασαν, διασκέδασαν , δάκρυσαν. Η αφήγηση κάθε γάμου είναι διαφορετική. Είναι παράξενο ότι με ίδιους ρόλους και παρεμφερές σενάριο , μπορούν να αλλάξουν τόσα πράγματα. Από γάμο σε γάμο ελάχιστα πράγματα μένουν ίδια. Μόνο τα λόγια του παπά και η χαρά του ζευγαριού. Άλλα ήθη , άλλες κουλτούρες, άλλες μουσικές. Παραδοσιακοί γάμοι στο χωριό και το νησί. Κοσμοπολίτικοι γάμοι σε πεντάστερα ξενοδοχεία. Κτήματα για λίγους και κτήματα για πολλούς. Εκκλησίες σε γειτονιές ή σε βραχονησίδες. Από το 1994 που ξεκίνησα αυτή την δουλειά ανάμεσα σε χιλιάδες γάμους ξεχώρισα πολλούς γάμους που μου έκαναν εντύπωση. Κυρίως απλούς γάμους και πάντα σε νησί. Συνδυασμός της ομορφιάς του τοπίου και του γάμου. Η απλότητα και το λευκό  του σκηνικού, με την καθαρή μορφή της νύφης. Όλα όσα θέλουμε να βρούμε στις διακοπές μας και όλα όσα ακόμη μας τιμούν έξω από την χώρα μας, ξεδιπλώνονται μπροστά μας. Ουρανός και θάλασσα είναι το καλύτερο φόντο για ένα στούντιο και μάλιστα αληθινό. Συνήθως οι καλεσμένοι είναι λίγοι και καλοί. Τα χαμόγελα , αναλογικά περισσότερα και το κέφι  αυθόρμητο. Οικογενειακή υπόθεση. Οι κοντινοί φίλοι εκεί. Και το φαγητό πάντα το καλύτερο. Ελληνικός γάμος σε νησί δεν σερβίρει τίποτε άλλο εκτός από καθαρή μεσογειακή κουζίνα. Κάθε γάμος σε νησί είναι πάντα ένα καινούριο ταξίδι. Μια νέα περιπέτεια για λίγους και καθήκον μας είναι να αποτυπώσουμε με τις φωτογραφίες το συναίσθημα . Δεν είναι μια απλή καταγραφή γεγονότων , αλλά μια συρραφή συναισθημάτων, μυρωδιάς και  χρωμάτων. Ο γάμος στο νησί ,μπορεί να φαίνεται δύσκολος  στην πραγματοποίηση του, εάν δεν μένεις εκεί , αλλά ποτέ μα ποτέ – σε όσους γάμους και αν πήγα – δεν είδα τέτοια ικανοποίηση στα πρόσωπα του ζευγαριού για την πραγματοποίησή του.