Φανερωμένη Βουλιαγμένη- Golf Γλυφάδα

Η εκκλησία της Παναγίας Φανερωμένης στην Βουλιαγμένη ξεχωρίζει για την αισθητική της , καθώς είναι μια καινούρια κατασκευή, απόλυτα λειτουργική για να καλύψει της ανάγκες φωτογράφησης και βιντεοσκόπησης ενός γάμου. Παρόλο που τα δέντρα που έχουν φυτευτεί  εκεί είναι ακόμη μικρά , υπάρχουν αρκετά σημεία για την κλασσική καλλιτεχνική φωτογράφηση του ζευγαριού, αλλά και σε  κοντινή απόσταση παραλίες για κάτι διαφορετικό. Σε αυτή την περίπτωση που  βιντεοσκοπήσαμε , το ζευγάρι επέλεξε το Golf στη Γλυφάδα για την δεξίωσή του . Ο καιρός απρόβλεπτος αλλά τελικά υποχώρησε και δεν τρυπώσαμε κάτω από τις τέντες. Σε αυτή την  κάλυψη έχουμε πλάνα τόσο από την ετοιμασία του γαμπρού  όσο και από της νύφης. Στη συνέχεια εκτός από το μυστήριο και την δεξίωση θα βρούμε εικόνες από το next day shooting  το οποίο έγινε σε δύο μέρη .Σε ένα εγκαταλειμμένο εργοστάσιο και στην παραλία. Χρειάστηκαν αρκετά τεχνικά μέσα για τα πλάνα που χρειαστήκαμε για το κλιπ και το αποτέλεσμα χωρίς να είναι τόσο θορυβώδες όπως σε άλλες μας παραγωγές , είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του ζευγαριού. Αυτό είναι που έκανε και εμάς χαρούμενους , γιατί καταφέραμε να τους δώσουμε σε πέντε λεπτά το συναίσθημα και την μυρωδιά του γάμου.

Εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ"

Weekend

Θοδωρής και Βαλεντίνα, Ζωγράφου

Εχασε το ταξίδι, κέρδισε τον έρωτα

Οπως τους διηγήθηκαν στη Μαριλένα Θεοδωράκου

Το ζευγάρι τού έδωσε και κατάλαβε όχι μόνο στο γαμήλιο γλέντι αλλά και στη φωτογράφιση

Ο Θοδωρής είχε κανονίσει να πάει στην Κούβα. Ωστόσο, το ταξίδι ακυρώθηκε και αντί να απολαμβάνει τα κοκτέιλ και τα πούρα του στις παραλίες της Αβάνας βρέθηκε, από το Μεσολόγγι όπου ζούσε μόνιμα, στην Αμφιλοχία, σε ένα «ταράτσα πάρτι» που έκανε ο φίλος του ο Βασίλης. Ηταν Μάιος του 2009 και εκεί ξανασυνάντησε τη Βαλεντίνα. Η πρώτη τους γνωριμία είχε γίνει το 2003 στη Λαμία. Εκείνη σπούδαζε Φυσικοθεραπεία και ήταν συμφοιτήτρια με τον κολλητό φίλο του Θοδωρή, τον Βασίλη, που έγινε αργότερα και κουμπάρος τους.

Ο Βασίλης ήταν που το 2009 τους κάλεσε στο σπίτι του στην Αμφιλοχία για τα γενέθλιά του. Και οι δύο πήγαν από το προηγούμενο βράδυ για να τον βοηθήσουν με τις ετοιμασίες. Συστήθηκαν ξανά, μίλησαν, αλλά πέρα από αυτό κανένας δεν σκέφτηκε ότι θα γινόταν κάτι περισσότερο. Μέχρι το βράδυ. Ενώ ετοιμάζονταν να σερβίρουν την τούρτα, μια καλεσμένη που είναι ψυχολόγος (με ειδικότητα στα ζευγάρια, όπως έμαθαν στη συνέχεια) τους ρώτησε εάν οι δυο

τους είναι ζευγάρι. Με έκπληξη η Βαλεντίνα άκουσε τον Θοδωρή να απαντάει: «Δυστυχώς... όχι».

Αυτή είναι η στιγμή που και οι δύο θα θυμούνται για πάντα. «Δεν θα ξεχάσω ποτέ ότι το ίδιο βράδυ, μετά το πάρτι», λέει η Βαλεντίνα, «ο Θοδωρής κοιμόταν στρωματσάδα κι εγώ στο μοναδικό κρεβάτι του σπιτιού. Ολη τη νύχτα μού κρατούσε το χέρι, μέχρι που το δικό του μούδιασε και δεν το ένιωθε καν». Επειτα από τρεις ημέρες ο Θοδωρής πήγε και στην Αθήνα. Για να δει τη Βαλεντίνα, φυσικά. Ακολούθησαν περίπου δυόμισι χρόνια σχέσης εξ αποστάσεως, αφού ζούσαν σε διαφορετικές πόλεις. Μέχρι που τον Φεβρουάριο του 2012 ο Θοδωρής μετακόμισε μόνιμα στην Αθήνα. Ο βασικός λόγος ήταν η δουλειά του (είναι πυροσβέστης) και βέβαια η Βαλεντίνα, που είναι φυσικοθεραπεύτρια αλλά παράλληλα ασχολείται

και με την κατασκευή κοσμημάτων.

Είναι και οι δύο 28 χρονών, αγαπούν πολύ τα ταξίδια, τη θάλασσα και τους αρέσει η ίδια μουσική. Σε όλα τα άλλα έχουν διαφορές, που όμως τους αλληλοσυμπληρώνουν και έτσι στο τέλος λειτουργούν σαν ένα. Τους αρέσει που κάνουν ο ένας τον άλλον να χαμογελάει ακόμα και στα δύσκολα.

«Τον θαυμάζω γιατί εκπέμπει ηρεμία και μου μεταδίδει αισιοδοξία», εκμυστηρεύεται η Βαλεντίνα. «Αλλωστε είναι όλα κανονισμένα, όπως μου λέει όταν αγχώνομαι. Λατρεύω το χιούμορ του». Ο Θοδωρής παραδέχεται ότι του αρέσουν ο αυθορμητισμός της και οι γκριμάτσες της (ειδικά όταν έχει κάνει κάποια γκάφα ή ζημιά) και ότι τον κάνει να αισθάνεται σαν μικρό παιδί. «Της αναγνωρίζω το ότι με αντέχει», λέει χαριτολογώντας.

Η πρόταση γάμου έγινε στο Μούρεσι του Πηλίου, όπου είχαν πάει τον περασμένο Οκτώβρη. «Καθόμασταν στο μπαλκόνι του δωματίου με θέα το Αιγαίο, όταν ο Θοδωρής με πήρε στην αγκαλιά του, με φίλησε και με ρώτησε με ασυνήθιστη σοβαρότητα:“Λοιπόν, θα με παντρευτείς;”», θυμάται η Βαλεντίνα. Εκείνη χαρούμενη του απάντησε: «Ναι. Θα σε παντρευτώ». Ο Θοδωρής δεν το άκουσε και με αγωνία τη ρώτησε ξανά: «Τι απάντησες;». Και έτσι έπαιξαν τη σκηνή από την αρχή.

Γυρίζοντας στην Αθήνα προγραμμάτισαν τον γάμο για τις 18 Μαΐου στον Αγιο Θεράποντα Ζωγράφου και σιγά σιγά άρχισαν τις ετοιμασίες. Η Βαλεντίνα ήθελε να υπάρχει η δική της σφραγίδα στη διακόσμηση. Οταν λοιπόν ήρθε η ώρα, αγόρασε όλα τα υλικά που θα χρειαζόταν και στρώθηκε στη δουλειά, με πολύτιμο βοηθό τη νονά της. Μαζί κατασκεύασαν όλα τα στοιχεία της διακόσμησης, ώστε το στυλ να αντιπροσωπεύει το ζευγάρι. Ελαφρώς ρομαντικό, με κάποια βίντατζ στοιχεία και χωρίς υπερβολές.

Οι μπομπονιέρες ήταν γάζα σε ανοικτό μοβ χρώμα, δεμένη με ιβουάρ δερμάτινο κορδόνι κι ένα μικρό τριανταφυλλάκι. Αλστρομέριες, λυσίανθοι, τριανταφυλλάκια button, μοβ αμάραντοι και κλωνάρια λεβάντας ήταν οι συνθέσεις που μοσχομύριζαν στα τραπέζια των καλεσμένων τους. «Επειδή όμως αυτό που μένει χρόνια μετά για να μας θυμίζει αυτή την ξεχωριστή ημέρα είναι τα ντοκουμέντα, οι φωτογραφίες δηλαδή, σημαντική για εμάς ήταν η επιλογή του φωτογράφου,Πάνου Ρεκουνιώτη, τον οποίο και ευχαριστούμε πολύ», λέει το ζευγάρι.

Τα αστεία σημεία της τελετής ήταν όταν μπλέχτηκαν τα στέφανα στη φράντζα της Βαλεντίνας και ο πατήρ Χαράλαμπος, ευτυχώς νέος άνθρωπος και με χιούμορ, στην προσπάθειά του να τα ξεμπλέξει, γύρισε και της είπε: «Ατιμη λακ». Επίσης, κατά τη διάρκεια της τελετής, παρότρυνε τους καλεσμένους να συμμετάσχουν σε μια προσευχή, τους έδωσε το μικρόφωνο και είπε: «Δικό σας». 

Ακολούθησε γλέντι με εκατόν πενήντα φίλους και συγγενείς, υπό τους ήχους ζωντανής παραδοσιακής λαϊκής μουσικής, με τον μπαμπά της Βαλεντίνας να δίνει ρεσιτάλ κλαρίνου και τραγουδιού και τους καλεσμένους να χορεύουν μέχρι το ξημέρωμα. Ολοι πέρασαν αξέχαστα. Την επομένη,έφυγαν για οκτώ ημέρες στη Σαντορίνη. Το ζευγάρι θέλει να ευχαριστήσει από καρδιάς τους γονείς του, τον κουμπάρο του Βασίλη Καλογεράκη,όλους τους συγγενείς και φίλους που ήταν εκεί και μοιράστηκαν τη χαρά του.Τους συγκίνησαν πολύ με την αγάπη τους. 

Από τα ΝΕΑ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ

Αφησε τα καράβια για να ζήσουν μαζί

Εχουν αρκετά κοινά στοιχεία. Και πρώτα απ' όλα το όνομά τους. Δημήτρης εκείνος, Δήμητρα εκείνη. Είναι και οι δύο 26 χρονών, αγαπούν τις καταδύσεις και το καλό φαγητό. Το δεύτερο μάλιστα σχετίζεται άμεσα με τη δουλειά τους.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Η Δήμητρα το 2005 πέρασε στη Σχολή Δημόσιας Υγείας στην Αθήνα. Αυτός ήταν και ο λόγος που άφησε την οικογένειά της και την όμορφη Φλώρινα, όπου έχει μεγαλώσει, και ήρθε στην πρωτεύουσα. Η προσαρμογή στην πόλη ήταν αρκετά δύσκολη, γιατί είχε συνηθίσει σε έναν διαφορετικό τρόπο ζωής στην επαρχία. Ετσι κάθε Σαββατοκύριακο πηγαινοερχόταν Αθήνα - Φλώρινα μέχρι που σιγά σιγά προσαρμόστηκε, έκανε καινούργιες παρέες και άρχισε να συνηθίζει. Εναν χρόνο μετά μετακόμισε και η υπόλοιπη οικογένειά της στην Αθήνα με αφορμή ένα κρεοπωλείο που άνοιξαν στη Νέα Μάκρη.

Η πρώτη φορά που ο Δημήτρης συνάντησε τη Δήμητρα ήταν το 2007 στο Ναύπλιο. Εκείνη είχε πάει για το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος μαζί με τους φίλους της και εκείνος ήταν γνωστός ενός από τους συμφοιτητές της. Πέρασαν αρκετοί μήνες που έβγαιναν όλοι μαζί,  μέχρι που ο Δημήτρης ένα βράδυ της έστειλε μήνυμα στο κινητό και της πρότεινε να βγουν μόνο οι δυο τους. Κάπως έτσι ξεκίνησε η σχέση τους.

«Ο Δημήτρης είναι άνθρωπος νευρικός και ταυτόχρονα πολύ ευαίσθητος. Είναι εργατικός και επίμονος στη δουλειά του. Κοινωνικός, αλλά κατά βάθος πολύ κλειστός χαρακτήρας», λέει η Δήμητρα, σε αντίθεση με εκείνη που είναι αυθόρμητη, ενθουσιώδης, δυναμική, απαιτητική και πεισματάρα. Ο Δημήτρης δεν της χαλάει ποτέ χατίρι και κάθε φορά της λέει: «Για όλα αυτά σ' αγαπώ».

Υστερα από δέκα μήνες σχέσης, ο Δημήτρης αναγκάστηκε να φύγει εκπαιδευτικό ταξίδι με τη Σχολή Εμποροπλοιάρχων όπου σπούδαζε για καπετάνιος. Με αφετηρία τη Βραζιλία, θα γύριζε όλο τον κόσμο. Για οκτώ μήνες η σχέση τους πέρασε τη μεγαλύτερη δοκιμασία. Η επικοινωνία ήταν δύσκολη, μιλούσαν τηλεφωνικά μέσω δορυφόρου, πράγμα το οποίο τους κόστισε όχι μόνο οικονομικά αλλά και ψυχολογικά. Η απόσταση και η δυσκολία της κατάστασης τελικά λειτούργησαν θετικά. Ο Δημήτρης πήρε κάποιες σημαντικές αποφάσεις που αφορούσαν την κοινή τους ζωή.

Στις 28 Νοεμβρίου 2008, μια μέρα πριν από τα γενέθλια της Δήμητρας, στις δέκα το βράδυ, χτύπησε το κουδούνι στο σπίτι της. Ανοιξε την πόρτα και είδε τον Δημήτρη. Δεν το πίστευε, αφού της είχε πει ότι θα ερχόταν πέντε μέρες αργότερα. Η στιγμή ήταν πολύ φορτισμένη συναισθηματικά. Εκείνος είχε γυρίσει αποφασισμένος να παρατήσει τη σχολή του. «Δεν πρόκειται να σε ξαναφήσω ποτέ στη ζωή μου», της είπε. Και αυτό έγινε. Το επόμενο βήμα ήταν να γνωρίσει τους γονείς της.

Επειτα από λίγο καιρό έπρεπε και πάλι να φύγει για τη στρατιωτική του θητεία. Πέρασαν άλλοι δώδεκα μήνες εξ αποστάσεως, που βέβαια δεν ήταν τίποτα μπροστά στις προηγούμενες φουρτούνες. Μόλις απολύθηκε, ξεκίνησε να δουλεύει ως κρεοπώλης στο πλευρό του πατέρα της, ο οποίος είναι και ο άνθρωπος που τους έχει στηρίξει πολύ και ό,τι έχουν καταφέρει μέχρι σήμερα το οφείλουν σε εκείνον.

Κάθε μέρα ο Δημήτρης της υπενθύμιζε ότι ήθελε να γίνει γυναίκα του και μητέρα των παιδιών του. Θέλουν και οι δύο να κάνουν πολλά παιδιά και μια σωστή οικογένεια με αρχές. Ακριβώς όπως μεγάλωσαν και οι ίδιοι.

Εναν χρόνο μετά άνοιξαν το δικό τους κρεοπωλείο στην Αγία Παρασκευή. Η σταθεροποίηση της δουλειάς τους ήταν η αφορμή να πάρουν την απόφαση να ορίσουν και την ημερομηνία του γάμου. Η οικογένειά του στάθηκε δίπλα στον Δημήτρη σε αυτή την απόφαση.

Επέλεξαν μια λευκή εκκλησία στο Μάτι της Νέας Μάκρης, όπου τους στεφάνωσαν ο πνευματικός τους πατέρας, πατήρ Ιωάννης και ο πατήρ Νικόλαος, ο σύζυγος της Ευθυμίας, δεύτερης αδελφής τής Δήμητρας.

Η οργάνωση του γάμου ήταν μια ευχάριστη εμπειρία, καθώς στο πλευρό της είχε συνεχώς τη μεγαλύτερη αδελφή της, τη Ζαχαρούλα, στην οποία χρωστάει πολλά. Οχι μόνο για όσα έχει κάνει για εκείνη, αλλά για το δώρο που της χάρισε. Το πρώτο της ανιψάκι το οποίο και λατρεύει. Παρά την προχωρημένη της εγκυμοσύνη ήτανε πλάι της σε όλες τις στιγμές ξεκινώντας φυσικά από την επιλογή του νυφικού, όπου ύστερα από αρκετούς δειγματισμούς κατέληξαν σε ένα νυφικό γαλλικού οίκου με δαντέλα και μακρύ πέπλο. Το στοιχείο του ρομαντισμού κυριαρχούσε σε όλη τη διακόσμηση, με λευκές δαντέλες και  σατέν κορδέλες στο χρώμα της άμμου, φανάρια και στολισμένα με λευκές ορτανσίες  κηροπήγια, πράσινα μήλα και πολλές βίντατζ νότες. Η νύφη έφτασε στην εκκλησία με ένα λευκό αυτοκίνητο - αντίκα και η ανθοδέσμη της ήταν από λευκές και ροζ παιωνίες. Στο ίδιο στυλ ήταν και τα προσκλητήρια, οι μπομπονιέρες, το βιβλίο ευχών, τα ευχαριστήρια καρτελάκια καθώς και όλο το τραπέζι των ευχών. Ο πρώτος τους χορός ήταν το τραγούδι του Στέλιου Ρόκκου «Εμεινα εδώ» για να τους θυμίζει την απόφαση του Δημήτρη να εγκαταλείψει τα καράβια και να μείνει κοντά της.

Ο γάμος τους έγινε σύμφωνα με τις παραδόσεις και τα έθιμα της Φλώρινας που εντυπωσίασαν όλους τους καλεσμένους. Χόρεψαν τον γαμπρό μέσα στο ταψί ως μια ιδέα για το τι έπεται στον έγγαμο βίο του και έκοψαν την παραδοσιακή μπουγάτσα, όπου ο γαμπρός και η νύφη ανταγωνίζονται για το ποιος θα πάρει το μεγαλύτερο μερίδιο. Στη προκειμένη περίπτωση, το κέρδισε η Δήμητρα. Τέλος, η νύφη φόρεσε σε όλες τις συμπεθέρες μια παραδοσιακή ποδιά της Φλώρινας ως ένδειξη ευγνωμοσύνης για το ζύμωμα της μπουγάτσας.

Κουμπάρος τους ήταν ο Λεωνίδας Μονέδας, παιδικός φίλος του Δημήτρη, που και αυτός συνέβαλε με το παραπάνω ώστε να είναι ο γάμος μια τόσο ευχάριστη εμπειρία. Λόγω της αδυναμίας και των δύο στις φωτογραφίες, έδωσαν μεγάλη προσοχή στην επιλογή του φωτογράφου. Επειτα από αρκετές συστάσεις επέλεξαν τον Πάνο Ρεκουνιώτη. 

Μαριλένα Θεοδωράκου  | ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 27/04/2013 08:00 |