Showreel 2013

16 διαφορετικοί άνθρωποι άντρες και γυναίκες.

15 από αυτούς είναι Έλληνες.

14 από αυτούς ζουν στην Αθήνα.

13 από αυτούς  δεν φόρεσαν γραβάτα.

12 από αυτούς  έκαναν nextday shooting.

11 από αυτούς  δεν οδηγούν μηχανή.

10 από αυτούς παντρεύτηκαν καθημερινή.

9 από αυτούς είναι πάνω από 32 χρονών.

8 από αυτούς ρωτούν την γυναίκα τους για το χρώμα του άλμπουμ.

7 από αυτούς πάτησαν τον γαμπρό.

6 από αυτούς  μπήκαν σε βάλτο με τα ρούχα.

5 από αυτούς χάλασαν το νυφικό τους.

4 από αυτούς  έκαναν τον γάμο τους μακριά από την Αθήνα.

3 από αυτούς τους γνώριζα από παλιά.

2 από αυτούς έχουν παιδί.

1 από αυτούς έχει ξαναπαντρευτεί.

Σε κανέναν από αυτούς δεν έβγαλα φωτογραφίες γάμου.

Είναι κάποιοι από τους γάμους που κάναμε σε διάστημα δύο μηνών και προτίμησα να κάνω  το βίντεο του γάμου τους, ενώ οι συνεργάτες μου ασχολήθηκαν με το κομμάτι της φωτογραφίας. Τόσο το βίντεο όσο και η φωτογραφία του γάμου είναι απόλυτα συνδεδεμένα μεταξύ τους . Αποτελούν δύο τόσο ίδια και τόσο αλληλένδετα στοιχεία της κάλυψης ενός γάμου. Από τον φωτισμό , το στήσιμο ,ακόμη και τις μηχανές λήψης που χρησιμοποιούμε υπάρχει μία παράλληλη και ταυτόχρονη κάλυψη μίας ροής χωρίς πισωγύρισμα. Μία ομάδα που κινείται στον χώρο αθόρυβα και διακριτικά για να αποτυπώσει τα μέγιστα σε real time καταγραφή. Πιστεύω ότι δεν θα μπορούσε να υπάρχει καλός φωτογράφος που δεν έχει γνώσεις βίντεο και καλός operateur  χωρίς να ξέρει φωτογραφία.

Η μεγάλη επιτυχία ενός γάμου οφείλεται στον χώρο της δεξίωσης που έχει επιλέξει το ζευγάρι. Οι γάμοι που παρουσιάσαμε έγιναν στον Πύργο Πετρέζα, στο Άλσος Νυμφών ,στο μουσείο Νάσιουτζικ, στο κελλάρι Παπαχρήστου, στον Αστέρα Βουλιαγμένης , στο κτήμα ΓΑΙΑ στην Καλαμάτα, στο κτήμα Παναγιωτόπουλου στην Πάτρα, και στο μπαλκόνι του πιο απίστευτου σπιτιού που έχουμε επισκεφτεί, στο ψηλότερο σημείο του λόφου Λυκαβηττού. Η καλύτερη φωτογραφική χρονιά έκλεισε.

Ναι ξέρω , θα πείτε ,ήταν μια δύσκολη χρονιά. Φταίει ο ένας ,φταίει ο άλλος . Οι ξένοι , αυτοί που κυβέρνησαν . Σύμφωνοι – εν μέρει. Γιατί τουλάχιστον στον κλάδο των φωτογράφων άκουγες κλάματα και την  «μιλένιουμ» εποχή. Πάντα κάτι έφταιγε και οι δουλειές δεν ήταν «όπως παλιά» . Αυτή η μόνιμη μουρμούρα για το πόσο καλά ήταν παλιά προφανώς με κάνει να πιστεύω ότι έχασα που δεν έκανα ένα φωτογραφείο στα 50΄s. Σίγουρα πολλά πράγματα έχουν αλλάξει και μαζί με τα χλωρά που δυστυχώς καίγονται αυτή την ώρα, θετικό παραμένει ότι ξεφορτωθήκαμε όλα τα ξερά. Ο κόσμος αλλάζει και το ίδιο πρέπει και εμείς. Αν καθίσουμε σε αυτά που μάθαμε και  δεν κάνουμε κάτι παραπάνω οι εξελίξεις θα μας προσπεράσουν. Μόνιμη επαγρύπνηση σε κάθε τι καινούριο που θα μπορέσει να αναβαθμίσει την δουλειά μας  και πολλή προσπάθεια. Ο κόσμος πλέον έχει απαιτήσεις και πλέον «ξέρει». Γνωρίζει την διαφορά του όμορφου και του άσχημου  και δίνει τα λεφτά του πολύ προσεκτικά.  Είμαστε αναγκασμένοι να κάνουμε περισσότερα από πριν , να δουλεύουμε περισσότερο . Δεν παύει όμως αυτή η προσπάθεια να οδηγεί κάπου. Κάθε καλή ιδέα ,κάθε σωστά εκτελεσμένη συνταγή και κάθε  έξυπνη λύση μπορούν να μας οδηγήσουν μακριά από τους υπόλοιπους. Έξω από την μιζέρια του «φταίνε οι άλλοι». Ο κόσμος συνεχίζει  και η γη  θα γυρίζει  για όλους. Στο χέρι μας είναι αν θα ακολουθήσουμε.

Φωτογράφηση γάμου στην Κέρκυρα

Η  ιδέα για την φωτογράφηση γάμου Κέρκυρα είχε πέσει στο τραπέζι , αλλά έπρεπε να βρεθεί και ο χρόνος. Με την αλλαγή των ημερομηνιών δύο γάμων στο Παρίσι ( θα τα βρούμε μπροστά μας σε  full post)  ένα μικρό κενό στις αρχές του Νοέμβρη φάνηκε να μας κάνει. Ο  Άλμπερτ και η Μαρία μετά από τον γάμο τους στο DELAGO , αποφάσισαν να ταξιδέψουμε όλοι ως την Κέρκυρα για ένα nextday shooting.

.                                  

                                      ΠΑΤΗΣΤΕ ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΣΕΙ >

 Ένα μικρό παράπονο για τον λιγοστό χρόνο που είχαμε στην διάθεση μας, το σβήνει το ποιοτικό και γεμάτο πρόγραμμα αυτών των λίγων ωρών στα στενά της πόλης. Γενικά το νησί πλέον βρήκε την ησυχία από τους καλοκαιρινούς επισκέπτες και ο καιρός μας βοήθησε αρκετά .

Το πεπρωμένον φυγείν αδύνατον

11

ΣΑΒΒΑΤΟΚΎΡΙΑΚΟ 20 - 21 ΙΟΥΛΊΟΥ 2013

Weekend

OΡΚΟΙ ΠΙΣΤΗΣ

Οπως τους διηγήθηκαν στη Μαριλένα Θεοδωράκου

Νίκος  και Άρια , Γουδή

{

Το πεπρωμένον φυγείν αδύνατον

Αν όλοι δικαιούνται 15 λεπτά δημοσιότητας, οι περισσότεροι θα ήθελαν αυτά τα λεπτά να είναι από την πιο σημαντική ημέρα της ζωής τους, την ημέρα του γάμου τους. Επικοινωνήστε μαζί μας αν έχετε παντρευτεί πρόσφατα ή πρόκειται να παντρευτείτε στο άμεσο μέλλον, στείλτε φωτογραφίες, μιλήστε μας για τη γνωριμία και τον έρωτά σας αλλά και για όσα προηγήθηκαν μέχρι να ανεβείτε τα σκαλιά της εκκλησίας ή του δημαρχείου με εκείνο το γλυκό άγχος που σηματοδοτεί τη νέα σας ζωή.

Ηταν Απόκριες του 1999, όταν η δεκαεπτάχρονη τότε Αρια είχε βγει για ποτό μαζί με δύο φίλες της. Στο ίδιο μαγαζί είχε πάει και ο Νίκος με την παρέα του, καθώς έκαναν πάρτι για έναν φίλο τους που απολυόταν από φαντάρος.

Οι δύο φίλες γνωρίστηκαν με δύο από τα αγόρια της παρέας. Ο Νίκος άρεσε στη φίλη της Αριας και στην ίδια άρεσε ο φίλος του Νίκου. Τα δύο κορίτσια έφυγαν, χωρίς όμως να ανταλλάξουν τηλέφωνα με τα αγόρια.

Υστερα από μία εβδομάδα η Αρια με μια άλλη φίλη της έκανε βόλτες στα καφέ της περιοχής μήπως και συνα­ντήσει τον φίλο του Νίκου, εκείνον με τον οποίο είχαν φλερτάρει. Εντελώς τυχαία όμως σε μία πιτσαρία συνά­ντησαν τον Νίκο, ο οποίος δούλευε εκεί ντελίβερι.

Αυτή ήταν η αρχή για όλα. Αντάλ­λαξαν τηλέφωνα και έτσι οι δύο φίλες άρχισαν να βγαίνουν με τους δύο φίλους. Δηλαδή, η κολλητή της με τον Νίκο και εκείνη με τον κολλητό του. Πέρασαν δύο μήνες και τα κορί­τσια αποφάσισαν ότι τελικά στη μία άρεσε το αγόρι της άλλης. Ετσι, αφού συμφώνησαν και οι ίδιοι, άλλαξαν τα ζευγάρια. Οι φίλοι τους έμειναν μαζί δύο χρόνια ενώ ο Νίκος και η Αρια έφθασαν αισίως τα δεκατέσσερα.

Υστερα από τόσα χρόνια αποφάσι­σαν ότι ήρθε η ώρα να παντρευτούν. Η Αρια, που είναι σήμερα 31 ετών και δουλεύει σε εταιρεία κούριερ, κατά­γεται από την Κρήτη, όμως δεν έχει πάει ποτέ, εκτός από μια φορά όταν ήταν πολύ μικρή. Η καταγωγή του Νίκου είναι από τα Ιωάννινα, όπου και πέρασε όλα του τα καλοκαίρια όταν ήταν μικρός. Είναι πλέον 35 χρονών και έχει δικό του συνεργείο για μηχανάκια.

Η πρόταση γάμου έγινε τελείως χύμα στο σπίτι όπου έμεναν μαζί. Εκείνη ήταν με τις πιτζάμες και εκεί­νος μες στη μουντζούρα, καθώς μόλις είχε γυρίσει από τη δουλειά. Είχαν σκοπό να παντρευτούν το περασμένο καλοκαίρι, αλλά τους πρόλαβε ο πε­λαργός που τους έφερε τον γιο τους.

«Στον Νίκο μού αρέσει που κάθε βράδυ, όταν φτιάχνει το γάλα για το μωρό μας και μου το φέρνει να του το δώσω, μας φιλάει και μας λέει σας αγαπάω, καληνύχτα», λέει η Αρια. «Πέ­ρα από το πρόγραμμα του παιδιού, η γυναίκα μου δεν έχει πρόγραμμα για τίποτα άλλο. Είναι η ανατρεπτική της σχέσης μας», λέει ο Νίκος.

Εχουν κάνει πολλές διακοπές μαζί, αλλά το καλοκαίρι που θα θυμούνται είναι αυτό που πέρασαν χώρια. Η Αρια είχε πάει διακοπές με την κολλη­τή της και άλλους φίλους αφού εκείνη τη χρονιά είχαν χωρίσει. Ο Νίκος όμως δεν άντεξε για πολύ μακριά της. Εμφανίσθηκε ξαφνικά μπροστά της για να της κάνει έκπληξη και έτσι το ζευγάρι έσμιξε και πάλι.

Αυτό που σίγουρα θα διηγούνται στο παιδί τους είναι πώς η Αρια ανήγγειλε στον Νίκο την εγκυμο­σύνη. Περίμενε την απάντηση από τη μικροβιολόγο και όταν την πή­ρε, αποφάσισε πως δεν ήθελε να το ανακοινώσει τηλεφωνικά στον σύντροφό της. Ετσι, παρότι εκείνος της τηλεφωνούσε συνέχεια για να μάθει, του έλεγε ότι ακόμα δεν είχε κάτι νεότερο. Τελικά, έφυγε νωρί­τερα από τη δουλειά της και πήγε στο καφέ ενός φίλου όπου ήξερε ότι θα ήταν για να του ανακοινώσει τα μαντάτα.

«Αγάπη μου, με πήρε η μικροβιο­λόγος. Θα γίνεις μπαμπάς!» του είπε μόλις μπήκε. Αλλά ο Νίκος, από το σοκ, τη ρώτησε απλώς, τι ώρα είναι και γιατί δεν είναι στη δουλειά της. Μέχρι το βράδυ εκείνης της ημέρας, προσπαθούσε να συνειδητοποιήσει τι έχει συμβεί...

Ο γάμος έγινε έναν χρόνο με­τά, μαζί με τη βάφτιση του παιδιού τους. Εκτός από το γαμπριάτικο κοστούμι, το οποίο η Αρια είδε δύο ημέρες πριν από τον γάμο, τα υπόλοιπα τα επέλεξε η ίδια. Τα μπάτσελορ πάρτι του ζευγαριού έγιναν ξεχωριστά μεν, αλλά με πολύ κέφι και χορό μέχρι πρωίας. Η κουμπάρα ήταν φίλη της Αριας και ο κουμπάρος, φίλος του Νίκου.

Ενα έθιμο που η Αρια έμαθε στον γάμο είναι ότι το παπούτσι της νύφης το φέρνει ο αδελφός του γαμπρού στολισμένο σε δίσκο με κουφέτα και ροδοπέταλα. Η νύφη το φοράει, λέει ότι της πέφτει μεγάλο και έτσι εκείνος βάζει μέσα χρήματα μέχρι να πει ότι της κάνει. Στη δική τους περίπτωση, επειδή ο Νίκος έχει μόνο αδελφές, τον ρόλο ανέλαβε ο ανι­ψιός του.

Το ευτράπελο στην εκκλησία ήταν ότι ο παπάς έκλεισε τις πόρτες και δεν έδινε ρεύμα στους φωτογράφους για να βγάλουν φωτογραφίες στον εξωτερικό χώρο. «Στην εκκλησία τε­λούνται μυστήρια και όχι κοινωνικές εκδηλώσεις», έλεγε συνέχεια, αλλά οι κουμπάροι ισχυρίζονται ότι το έκανε γιατί δεν άφησαν πολλά χρήματα.Φωτογράφος  τους ήταν ο Πάνος Ρεκουνιώτης.

Το πάρτι, μετά τις δύο τελετές, έγινε σε μια ωραία και φιλόξενη μπιραρία στην Καισαριανή. Πέρα­σαν καταπληκτικά, με πολύ γέλιο και χορό, με τους φίλους τους να πετάνε τον γαμπρό και τη νύφη στον αέρα.

Καθώς είναι πλέον γονείς, η Αρια έχει κάτι σημαντικό να πει: «Δεν φανταζόμουν πόσο δένεται ένα ζευγάρι την πρώτη στιγμή που θα αντικρίσει το παιδί του. Είναι η ολοκλήρωσή μας και μακάρι να μεγαλώσουμε ακόμη περισσότερο την οικογένειά μας».

Το ζευγάρι έκανε τον γάμο και τη βάφτιση του παιδιού του την ίδια ημέρα

Α+Α=Α στο τετράγωνο

10 Σάββατο 31 Αυγούστου - Κυριακ ή 1 Σεπτεμβρίου 2013

Weekend

Ακης και Αλίκη , Κερατέα

Α+Α=Α στο τετράγωνο

Οπως τους διηγήθηκαν στη Μαριλένα Θεοδωράκου

Αν και οι δρόμοι τους ήταν παράλληλοι, το σύμπαν συνομότησε ώστε ο Ακης και η Αλίκη να συναντηθούν και να παντρευτούν

ΟΡΚΟΙ ΠΙΣΤΗΣ

Τα καλοκαίρια η Αλίκη

πήγαινε διακοπές στα βουνά, ενώ ο Ακης έκανε προπονήσεις στη θάλασσα. Για αγώνες κωπηλασίας εντός και εκτός Ελλάδας. Η Αλίκη σπούδαζε στη Νομική Αθηνών, ενώ ο Ακης στην Ιατρική. Και παρόλο που οι δρόμοι τους κινούνταν παράλληλα, κάποια στιγμή συναντήθηκαν.

Η Αλίκη ήλθε από το ιστορικό Κιλελέρ Λάρισας, όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε, στην Αθήνα για να σπουδάσει.

Ως κορίτσι της επαρχίας, η Αθήνα τη μάγεψε και εξαρχής είχε δηλώσει πως εδώ θα ζούσε και ότι δεν θα επέστρεφε ξανά στη Λάρισα. Ετσι τελείωσε το Πολιτικό Τμήμα της Νομικής και ξεκίνησε να εργάζεται σε μια φαρμακευτική βιομηχανία. Εκεί ήταν και ο μοιραίος τόπος συνάντησης της ιστορίας του ζευγαριού.

Ο Ακης γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα και η καταγωγή του πατέρα του είναι από τον Βόλο, που αγαπά ιδιαίτερα. Βόλος - Λάρισα λοιπόν,ωστόσο η Αθήνα ήταν η τυχερή τους πόλη, και δη το πρώτο τους κοινό σημείο. Το δεύτερο ήταν ο κοινός τους φίλος Σωτήρης και μετέπειτα κουμπάρος, ο οποίος έκανε τις απαραίτητες συστάσεις, καθώς και ο Ακης δούλευε στην ίδια εταιρεία. Και έτσι συνέβη το αναπόφευκτο. Για την Αλίκη δεν χρειάστηκε πέρα από μια ματιά, για τον Ακη ίσως κάτι περισσότερο, καθώς μέχρι τότε ήταν εργένης. Οπως εξελίχθηκε τελικά, η συνάντηση ήταν καρμική. Το ήξερε και ο Ακης, μόνο που περίμενε 34 χρόνια για να συναντήσει τη Λαρισαία. «Δεν το λέω τυχαία», προσθέτει η Αλίκη. «Σε ένα ταξίδι με τους γονείς του στον Βόλο, όταν ο Ακης ήταν τεσσάρων ετών, τους είχε ζητήσει να τον πάνε στην πλατεία της Λάρισας – όπου δεν πάει ποτέ – γιατί είχε ραντεβού με το κορίτσι του. Οι γονείς του τον πήγανε, όμως κανένα κορίτσι δεν τον περίμενε εκεί. Οταν οι γονείς του τον ρώτησαν πού είναι το κορίτσι του, η απάντηση του Ακη ήταν ότι προφανώς τον έστησε». Το ραντεβού αυτό άργησε, τελικά έγινε ύστερα από αρκετά χρόνια. Μέχρι και η αγαπημένη του γιαγιά, η Βούλα, το είχε δει σε όνειρο και του είχε πει πως το κορίτσι που θα παντρευτεί θα το λένε Αλίκη.

 Το Σύμπαν συνωμότησε και ο Ακης και η Αλίκη γνωρίστηκαν και παντρεύτηκαν. Στις πρώτες διακοπές τους στην Κεφαλονιά, τον Αύγουστο του 2011, η ατμόσφαιρα ήταν ιδιαίτερα ερωτική. Ο Ακης είχε το σχέδιό του, η Αλίκη από την άλλη πλευρά ήταν εντελώς ανυποψίαστη. Η πρώτη νύξη έγινε ένα από τα πρώτα βράδια στο Αργοστόλι, όπου ο Ακης την πείραζε μπροστά στη βιτρίνα ενός κοσμηματοπωλείου και τη ρωτούσε ποιο δαχτυλίδι τής αρέσει. Η Αλίκη εκνευρίστηκε, νομίζοντας ότι της έκανε πλάκα, και του ζήτησε να σοβαρευτεί. Εκείνο το βράδυ μεταξύ σοβαρού και αστείου τής είπε ότι όταν κάποτε θα τον ρωτούσαν τα παιδιά του πώς έκανε πρόταση γάμου στη μαμά τους, θα τους έλεγε: «Πήγα σε ένα νταμάρι, πήρα μια κοτρώνα, γονάτισα και της ζήτησα να παντρευτούμε». Η Αλίκη έμεινε άφωνη. Δεν ήξερε τι να πιστέψει. Το επόμενο πρωί σταμάτησαν στην παραλία του Μύρτου για να δουν τη θέα από ψηλά. Οσο η Αλίκη χάζευε το απέραντο γαλάζιο, ο Ακης είχε πάρει στα χέρια του μια τεράστια πέτρα. Οπως γύρισε να τον κοιτάξει,τον βλέπει να κουβαλάει μια τεράστια πέτρα, την οποία και ακούμπησε στα πόδια της. Στη συνέχεια, γονάτισε nκαι έβγαλε από ένα κόκκινο κουτάκι ένα μονόπετρο και τη ρώτησε: «Τι λες, θέλεις να δοκιμάσουμε;». Oui, oui, απάντησε η Αλίκη στα γαλλικά. Ηταν μια ημέρα που δεν θα ξεχάσει ποτέ. Και οι δύο λατρεύουν τις βόλτες στη φύση, τις μικρές αποδράσεις εκτός Αθηνών και να μαγειρεύουν για τους φίλους τους. Η Αλίκη θαυμάζει το χιούμορ του Ακη, το πόσο ευφυής είναι, την αγάπη του για τα παιδιά,τα ζώα και κάθε αδύναμο πλάσμα. Ο Ακης αγαπά στην Αλίκη το πόσο οργανωτική, θετική και αισιόδοξη είναι ως άνθρωπος, αλλά και τον ανήσυχο και δυναμικό χαρακτήρα της. Κοινό τους σημείο είναι ότι θέλουν να φροντίζουν και να περιποιούνται τους πάντες.

Επόμενο βήμα ήταν η οργάνωση του γάμου. Πρώτα επέλεξαν τους κουμπάρους, τον Σωτήρη που τους σύστησε και την αδελφική φίλη της Αλίκης, την Ειρήνη. Ο γάμος έγινε σε ένα αγαπημένο της χωριό της Κερατέας, τον Αγιο Δημήτριο στον Κουβαρά, και με τη βοήθεια πολλών φίλων. Το έθιμο που ακολούθησαν είναι ότι είκοσι ημέρες πριν από τον γάμο είχαν πάει στο Κιλελέρ για να δεχτούν ευχές από φίλους και συγγενείς. Ετσι συνηθίζεται, λίγο πριν από τον γάμο να περνάνε όλοι από το πατρικό της νύφης για να ευχηθούν και να κάνουν ένα προγαμήλιο γλέντι.

Τη διακόσμηση της εκκλησίας και της δεξίωσης ανέλαβε ο πολύ καλός τους φίλος Νίκος Κωνσταντής και τη φωτογράφιση ο ΠάνοςΡεκουνιώτης, γνωστός του Ακη από την εποχή που ήταν φοιτητής Ιατρικής.

Ηθελαν έναν απλό και ταυτόχρονα αρχοντικό γάμο, έτσι το χρώμα που κυριαρχούσε ήταν το λευκό. Λευκά προσκλητήρια, λευκές μπομπονιέρες, λευκή διακόσμηση, λευκό και το νυφικό της Αλίκης, με λευκά φτερά που θύμιζαν κύκνο. Η επιλογή του νυφικού έγινε με τη βοήθεια πολλών φίλων της νύφης, όσο και με τη βοήθεια της αδελφής της Κερασίας, της κουμπάρας Ειρήνης, των μαμάδων Ντίνας και Σοφίας και φυσικά μέσα σε όλα ήταν και η θεία Λία. Τόσο εύκολα διάλεξε και ο γαμπρός το γαμπριάτικο κοστούμι, σε χρώμα μπλου μπλακ.

Οπως συνηθίζει να λέει η Αλίκη, «δεν θα μπορούσε να φανταστεί κάτι πιο όμορφο. Ο γάμος τους ήταν σαν παραμύθι. Ολοι ήταν εκεί, μαζί με τις καλές τους νεράιδες που τους ευχήθηκαν μια ευτυχισμένη κοινή ζωή και με το ραβδάκι τους έδιωξαν τα κακά». Γαμήλιο ταξίδι θα πάνε στα Κανάρια Νησιά, στην Αυστρία και στην Ολλανδία.

Φωτογραφίες Γάμου

Φωτογραφίες γάμου που δεν θα βλέπαμε ποτέ , που περνούν αρχειοθετούνται και χάνονται για πάντα . Είναι γεγονός ότι πολλές από τις φωτογραφίες που βγάζουμε εξαφανίζονται στον χρόνο για εμάς και παραμένουν μόνο στα ψηφιακά άλμπουμ  των ζευγαριών. 

Είναι αδύνατο να κάτσουμε και να διαλέξουμε μία μία τις φωτογραφίες που θα ποστάρουμε. Γι αυτό και επιλεκτικά όταν κάνουμε κάτι το καινούριο το δημοσιεύουμε αμέσως με μία δύο φωτογραφίες .

Όλες οι υπόλοιπες όσο καλές και αν είναι δεν θα εμφανιστούν πουθενά και γιατί η επανάληψη κουράζει αλλά και γιατί δεν μπορούμε να αποθεώσουμε επιλεκτικά ένα από τα ζευγάρια που μας εμπιστεύτηκαν. 

Με παράπονο με ρωτούσε γαμπρός και φίλος εάν θα δει τις φωτογραφίες του γάμου του αναρτημένες στην σελίδα μου και δυστυχώς δεν μπορούσα να δώσω καταφατική απάντηση. Πολύ μικρό ποσοστό βγαίνει προς τα έξω και κυρίως όλα όσα θέλουμε για κάποιο λόγο να παρουσιάσουμε

. 

Υπάρχει και κάτι άλλο . Ο κόσμος διψάει για «αίμα», για φωτογραφίες γάμου που ταρακουνάνε πιο πολύ από  τα συνηθισμένα. Και αυτό γίνεται συνεχώς εντονότερο. Και θέλει και άλλο και άλλο… Το βλέπω από τις μετρήσεις  στην αποδοχή των φωτογραφιών που ποστάρω. Φωτογραφίες που τεχνικά έχουν να πουν κάτι δεν τυγχάνουν της ίδιας αποδοχής με φωτογραφίες δράσης , κίνησης, φωτιές , πυρκαγιές ,μπουμπουνητά και δεν ξέρω εγώ τι άλλο. 

Έντονη είναι η διάθεση του κόσμου για αστείες – έως και γελοίες – πόζες έστω και αν αναφερόμαστε σε φωτογράφηση γάμου. Θα μου πεις αφού εσύ το ξεκίνησες. Ναι, αλλά…   κάθε πράγμα  κρίνεται στην εποχή του για την καινοτομία και στο μέλλον για την συμβολή του σε αυτό που πρεσβεύει. Επίσης έχει μεγάλη σημασία αν η φωτογραφία με  π.χ. τον γαμπρό περικυκλωμένο από φιλιά παρευρισκόμενων  κοριτσιών  ή της  νύφης που του τραβάει την γραβάτα έχει τραβηχτεί με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Και μη ξεχνάμε ότι ο σκοπός της δεν είναι να ανέβει στην σελίδα μας , αλλά να αποτελέσει μία όμορφη ανάμνηση για το ίδιο το ζευγάρι.

Αυτός είναι και ο λόγος που τόσες φωτογραφίες και γάμοι δεν θα εμφανιστούν πουθενά

.Αυτή είναι και η μαγεία άλλωστε , να ανακαλύπτεις σε ανύποπτο χρόνο παλιές φωτογραφίες που είχαν εξαφανιστεί για χρόνια.