Ζευγάρια που φωτογραφήσαμε στα ΝΕΑ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ

Εξι μήνες κυνηγητό

Δυναμική και δεν «μασάει», αλλά ταυτόχρονα είναι και πολύ θηλυκή. Εμψυχώνει την παρέα, είναι όμως και λίγο νευρική. Εκείνος, χαμηλών τόνων και ήπιου χαρακτήρα, φέρνει την ισορροπία. Οπως λένε και οι δύο, «ο ένας συμπληρώνει τον άλλο».

Ο Νίκος και η Ολγα γνωρίστηκαν σε ένα κλαμπ στη Νέα Μάκρη, όπου είχαν πάει με τους φίλους τους για ποτό. Μέσα στον κόσμο η Ολγα δεν τον είχε προσέξει, εκείνος όμως την είχε σταμπάρει από την αρχή. Προσπαθούσε να βρει έναν τρόπο να την πλησιάσει, αλλά δεν ήξερε τι να της πει. Βρήκε την ευκαιρία όταν η Ολγα κάθησε στον καναπέ του μαγαζιού για να πάρει μια ανάσα από τον χορό. Την πλησίασε δειλά, αλλά δεν της μίλησε. Ετσι η Ολγα θεώρησε λογικό να τον ρωτήσει το όνομά του και αν είναι στην παρέα. «Χαίρω πολύ, Ολγα», του είπε. «Πολύ ωραίο όνομα, έτσι λένε και τη μαμά μου», της απάντησε εκείνος. Η Ολγα δεν ενθουσιάστηκε και πολύ με την απάντησή του και έτσι συνέχισε να πίνει το ποτό της.

Ο Νίκος δεν πτοήθηκε. Την επόμενη ημέρα ζήτησε από μια φίλη της να τη φέρει στο εστιατόριό του για φαγητό. Με το ζόρι την τράβηξε εκείνη μέχρι τη Νέα Μάκρη. Κουβέντιασαν περί ανέμων και υδάτων. Οι δύο φίλες έφυγαν κάποια στιγμή για Αθήνα, αλλά ο Νίκος είχε φροντίσει πρώτα να πάρει το τηλέφωνό της.

Στον δρόμο της επιστροφής, χτύπησε το κινητό της Ολγας δύο φορές, αλλά και τις δύο φορές έκλεισε. Πήρε πίσω να δει ποιος την κάλεσε, όμως και πάλι της το έκλεισαν. Φυσικά ήταν ο Νίκος, ο οποίος δεν έβρισκε το θάρρος να της μιλήσει. Σκέφτηκε ότι θα ήταν καλύτερα να ξανασυναντηθούν μέσω φίλων. Ετσι βρέθηκαν και πάλι. Αυτή τη φορά η Ολγα κατάλαβε ότι εκείνος έψαχνε για σοβαρή σχέση. Από την πλευρά της δεν ήταν και τόσο σίγουρη για το τι ακριβώς ήθελε και θεώρησε ότι δεν έπρεπε να τον ξαναδεί. Ωστόσο, δεν μπόρεσε να αντισταθεί και τον καληνύχτισε με ένα φιλί. Ο Νίκος όμως με αυτό το φιλί θεώρησε ότι πήρε το πράσινο φως και άρχισε τηλέφωνα, μηνύματα και ένα κυνηγητό που κράτησε ένα ολόκληρο εξάμηνο. 

 

Μέχρι που επιτέλους η Ολγα δέχτηκε να συναντηθούν. Ο Νίκος τής δήλωσε ότι  θέλει να είναι μαζί της. Εκείνη ωστόσο ήταν ακόμη διστακτική, παρόλο που είχε καταλάβει πόσο καλός ήταν. Χώρισαν αφού του υποσχέθηκε ότι στις 15 Αυγούστου, την ημέρα δηλαδή των γενεθλίων του, θα πήγαινε στη Νέα Μάκρη να τον δει. Και αυτή τη φορά πήγε για να μείνει. Ηταν η αρχή μιας σχέσης που αναπτύχθηκε ανάμεσα στη Νέα Σμύρνη, όπου τότε έμενε η Ολγα, και στη Νέα Μάκρη, όπου έμενε ο Νίκος. Ο πρώτος χρόνος της σχέσης τους επισφραγίστηκε με την πρόταση γάμου, η οποία έγινε τον Δεκαπενταύγουστο, ανήμερα δηλαδή τα γενέθλια του Νίκου.

Στο κλαμπ που είχαν πάει για να γιορτάσουν την επέτειο, της είπε: «Θα ήθελα να σε έχω στο πλάι μου, εσύ θέλεις;». Η Ολγα δεν ήξερε τι να πει, τα είχε χάσει, άρχισε να κλαίει. Κατάλαβε ότι τα πράγματα είχαν σοβαρέψει πολύ και το πρώτο πράγμα που της ήρθε στο μυαλό ήταν να πάρει τηλέφωνο τον πατέρα της: «Ο Νίκος μού έδωσε δαχτυλίδι. Τι να κάνω;», τον ρώτησε. Εκείνος της απάντησε ότι αυτός είναι ο άνδρας που θα παντρευτεί και έπρεπε να το είχε καταλάβει από καιρό. Αφού πήρε τη συγκατάθεση του μπαμπά της, λοιπόν, είπε το «ναι», αν και αποφάσισαν να περιμένουν έναν χρόνο, καθώς ετοίμαζαν το καινούργιο τους σπίτι.

 Λίγους μήνες πριν από την τελετή πήγαν σε μια έκθεση για μια αναγνωριστική ματιά. Εκεί βρήκαν ένα κατάστημα με περίεργες λαμπάδες, προσκλητήρια και μπομπονιέρες, ακριβώς όπως τα είχαν φανταστεί. Η ελιά ήταν το βασικό θέμα του γάμου και όλης της διακόσμησης. Ο Νίκος βρήκε ένα κοστούμι με φράκο, που θύμιζε ρούχο εποχής μαζί με τη μαγκουρίτσα και το ημίψηλο καπέλο, ενώ το νυφικό της Ολγας ήταν πολύ απλό, ένα λευκό φόρεμα με δαντέλα στο μπούστο.

Οι φίλοι τους ήταν κοντά τους, περισσότερο όμως από όλους τους βοήθησε η μητέρα του Νίκου. Χωρίς εκείνη δεν θα προλάβαιναν τίποτε, αφού μέχρι και την τελευταία εβδομάδα του γάμου δούλευαν και οι δύο. Δεν έχουν λόγια για να την ευχαριστήσουν. Ανάλογη ήταν και η βοήθεια του θείου Γιώργου που έχει την ταβέρνα «Ο Βασίλης» και επέμενε να τους διαθέσει τον χώρο για τη δεξίωση. Τους πρόσφερε και το αυτοκίνητό του, μια λευκή Κορβέτ, για να πάνε στην εκκλησία.

Η Ολγα έκανε δύο μπάτσελορ. Πρώτα πήγαν για φαγητό, μαζί με την πεθερά της, τη νύφη της και άλλα είκοσι άτομα από τις δύο οικογένειες. Το δεύτερο μπάτσελορ ήταν στα μπουζούκια με τις φίλες της, την ίδια ημέρα που ο Νίκος έκανε το δικό του πάρτι.

Τον γαμπρό συνόδεψαν στην εκκλησία βιολιά, ένα έθιμο που κρατάει από τη Μυτιλήνη, το νησί καταγωγής της μητέρας του. Φωτογράφος τους ήταν ο Πάνος Ρεκουνιώτης, που τον έκλεισαν αμέσως μόλις είδαν τη δουλειά του. Είχαν δύο κουμπάρες. Τη Σοφία,  παιδική φίλη της Ολγας από το σχολείο, και τη Γιώτα, που είχαν γνωρίσει σε ένα ταξίδι στην Κωνσταντινούπολη. Το ταξίδι του μέλιτος το κανόνισε ο Νίκος και το έκανε έκπληξη στην αγαπημένη του. Πήγαν κρουαζιέρα για δέκα ημέρες - Τυνησία, Μάλτα, Ιταλία και Ισπανία -, όπου έκαναν καινούργιους φίλους με τους οποίους κρατάνε ακόμα επαφή. 

 Μαριλένα Θεοδωράκου  | ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 15/03/2013 08:00 |

Βάπτιση στο κτήμα Πεντελικόν

Η χαρά του φωτογράφου είναι όταν έχεις φωτογράφηση βάπτισης και φωτογραφίζεις  χωρίς φώτα, φλας, χωρίς ζουμ φακούς και το σπουδαιότερο χωρίς photoshop. Υπάρχει πάντα η ασπίδα ενός δεύτερου φωτογράφου , όμως πόσες φορές μπορείς να απολαύσεις μια φωτογράφηση με ένα και μόνο και σταθερό φακό?

Φωτογραφηση Βάπτισης

Με ιδιαίτερη προσοχή άκουγα τις φήμες που ήθελαν γάμος και βάπτιση να μην γίνονται πλέον μαζί. Έτσι φέτος σε αρκετές περιπτώσεις  ήρθαν ζευγάρια με διαφορετικές ημερομηνίες για τον γάμο και την βάπτιση. Το πιο είναι το όφελος για την εκκλησία να απαγορεύσει την τέλεση των δύο μυστηρίων την ίδια μέρα είναι προφανές. Εξάλλου δεν γίνονται τα δύο  μυστήρια ταυτόχρονα, αλλά το ένα έπεται του άλλου. Κάτι που συμβαίνει και στο μυστήριο της κατήχησης , της βάπτισης και του χρίσματος –των γνωστών σαν ένα σύνολο με το όνομα «βάπτιση». Μπορώ να παραδεχτώ ότι πέρα από τους σκοπούς αυτής της απόφασης , εμείς δεν θα τα βάψουμε μαύρα. Όχι τόσο γιατί εκεί που είχαμε ένα μυστήριο αποκτήσαμε δύο  - έτσι και αλλιώς οι ημερομηνίες θα κλείσουν από κάποιον άλλο – αλλά γιατί ποτέ δεν δόθηκε η βαρύτητα που έπρεπε στην φωτογράφηση της βάπτισης όταν ακολουθεί ένα γάμο. ‘Οσο και να θέλουμε οι  φωτογραφίες ενός «γαμοβάφτισου» είναι πάντα λιγότερες από δύο ολοκληρωμένες δουλειές. Σε αυτό η ευθύνη δεν ανήκει σε κανένα παρά μόνο στον χρόνο που έχουμε στην διάθεσή μας για να φωτογραφίσουμε. Στις περισσότερες περιπτώσεις το ζευγάρι είναι είδη παντρεμένο με πολιτικό γάμο και μένουν μαζί με το παιδί σαν οικογένεια. Αυτό συνεπάγεται πολλές φορές την ταυτόχρονη προετοιμασία νύφης , γαμπρού, μωρού- κάτι που θα γινόταν με τρεις διαφορετικούς τρόπους σε τρεις διαφορετικούς χρόνους χε ένα γάμο ή μια βάπτιση . Κάποιοι αποφασίζουν να έρθουν μαζί στερώντας μας έτσι τις φωτογραφίες γάμου στην αναμονή του γαμπρού. Και φυσικά στο πιο σπουδαίο φωτογραφικό γεγονός- την άφιξη της νύφης και την παράδοση από τους γονείς της. Τέλος σε μία βάπτιση το μωρό βρίσκεται στον χώρο της εκκλησίας 30-45 λεπτά νωρίτερα από το μυστήριο για το πρώτο κομμάτι της φωτογράφησης της βάπτισης και όχι την τελευταία στιγμή  μαζί με τόσα άλλα. Στο τέλος δύο μυστηρίων ο κόσμος είναι πραγματικά κουρασμένος και το μωρό περισσότερο. Αυτό σημαίνει ότι σπάνια θα κρατηθεί ξύπνιο για να φωτογραφηθεί μετά.  Σε όλα αυτά πρέπει να στηρίξουμε και τον αντίλογο που θέλει τις στιγμές που ζούμε  για εμάς και όχι για τους φωτογράφους . Είναι μια θεωρία που με βρίσκει απολύτως σύμφωνο όταν γίνεται συνειδητά και όχι από μόδα ή ψευτοκουλτούρα. Με βάση αυτό δεν είναι λίγες οι φορές που περάσαμε όλοι πολύ καλύτερα σε ένα πακέτο γαμου και βάπτισης από έναν γάμο ή μία βάπτιση μεμονωμένα.