Showreel 2013

16 διαφορετικοί άνθρωποι άντρες και γυναίκες.

15 από αυτούς είναι Έλληνες.

14 από αυτούς ζουν στην Αθήνα.

13 από αυτούς  δεν φόρεσαν γραβάτα.

12 από αυτούς  έκαναν nextday shooting.

11 από αυτούς  δεν οδηγούν μηχανή.

10 από αυτούς παντρεύτηκαν καθημερινή.

9 από αυτούς είναι πάνω από 32 χρονών.

8 από αυτούς ρωτούν την γυναίκα τους για το χρώμα του άλμπουμ.

7 από αυτούς πάτησαν τον γαμπρό.

6 από αυτούς  μπήκαν σε βάλτο με τα ρούχα.

5 από αυτούς χάλασαν το νυφικό τους.

4 από αυτούς  έκαναν τον γάμο τους μακριά από την Αθήνα.

3 από αυτούς τους γνώριζα από παλιά.

2 από αυτούς έχουν παιδί.

1 από αυτούς έχει ξαναπαντρευτεί.

Σε κανέναν από αυτούς δεν έβγαλα φωτογραφίες γάμου.

Είναι κάποιοι από τους γάμους που κάναμε σε διάστημα δύο μηνών και προτίμησα να κάνω  το βίντεο του γάμου τους, ενώ οι συνεργάτες μου ασχολήθηκαν με το κομμάτι της φωτογραφίας. Τόσο το βίντεο όσο και η φωτογραφία του γάμου είναι απόλυτα συνδεδεμένα μεταξύ τους . Αποτελούν δύο τόσο ίδια και τόσο αλληλένδετα στοιχεία της κάλυψης ενός γάμου. Από τον φωτισμό , το στήσιμο ,ακόμη και τις μηχανές λήψης που χρησιμοποιούμε υπάρχει μία παράλληλη και ταυτόχρονη κάλυψη μίας ροής χωρίς πισωγύρισμα. Μία ομάδα που κινείται στον χώρο αθόρυβα και διακριτικά για να αποτυπώσει τα μέγιστα σε real time καταγραφή. Πιστεύω ότι δεν θα μπορούσε να υπάρχει καλός φωτογράφος που δεν έχει γνώσεις βίντεο και καλός operateur  χωρίς να ξέρει φωτογραφία.

Η μεγάλη επιτυχία ενός γάμου οφείλεται στον χώρο της δεξίωσης που έχει επιλέξει το ζευγάρι. Οι γάμοι που παρουσιάσαμε έγιναν στον Πύργο Πετρέζα, στο Άλσος Νυμφών ,στο μουσείο Νάσιουτζικ, στο κελλάρι Παπαχρήστου, στον Αστέρα Βουλιαγμένης , στο κτήμα ΓΑΙΑ στην Καλαμάτα, στο κτήμα Παναγιωτόπουλου στην Πάτρα, και στο μπαλκόνι του πιο απίστευτου σπιτιού που έχουμε επισκεφτεί, στο ψηλότερο σημείο του λόφου Λυκαβηττού. Η καλύτερη φωτογραφική χρονιά έκλεισε.

Ναι ξέρω , θα πείτε ,ήταν μια δύσκολη χρονιά. Φταίει ο ένας ,φταίει ο άλλος . Οι ξένοι , αυτοί που κυβέρνησαν . Σύμφωνοι – εν μέρει. Γιατί τουλάχιστον στον κλάδο των φωτογράφων άκουγες κλάματα και την  «μιλένιουμ» εποχή. Πάντα κάτι έφταιγε και οι δουλειές δεν ήταν «όπως παλιά» . Αυτή η μόνιμη μουρμούρα για το πόσο καλά ήταν παλιά προφανώς με κάνει να πιστεύω ότι έχασα που δεν έκανα ένα φωτογραφείο στα 50΄s. Σίγουρα πολλά πράγματα έχουν αλλάξει και μαζί με τα χλωρά που δυστυχώς καίγονται αυτή την ώρα, θετικό παραμένει ότι ξεφορτωθήκαμε όλα τα ξερά. Ο κόσμος αλλάζει και το ίδιο πρέπει και εμείς. Αν καθίσουμε σε αυτά που μάθαμε και  δεν κάνουμε κάτι παραπάνω οι εξελίξεις θα μας προσπεράσουν. Μόνιμη επαγρύπνηση σε κάθε τι καινούριο που θα μπορέσει να αναβαθμίσει την δουλειά μας  και πολλή προσπάθεια. Ο κόσμος πλέον έχει απαιτήσεις και πλέον «ξέρει». Γνωρίζει την διαφορά του όμορφου και του άσχημου  και δίνει τα λεφτά του πολύ προσεκτικά.  Είμαστε αναγκασμένοι να κάνουμε περισσότερα από πριν , να δουλεύουμε περισσότερο . Δεν παύει όμως αυτή η προσπάθεια να οδηγεί κάπου. Κάθε καλή ιδέα ,κάθε σωστά εκτελεσμένη συνταγή και κάθε  έξυπνη λύση μπορούν να μας οδηγήσουν μακριά από τους υπόλοιπους. Έξω από την μιζέρια του «φταίνε οι άλλοι». Ο κόσμος συνεχίζει  και η γη  θα γυρίζει  για όλους. Στο χέρι μας είναι αν θα ακολουθήσουμε.